LIBER QUINTUS
A PTOLEMAEO III EVERGETE USQUE AD FINEM PTOLEMAEI VI PHILOMETORIS, SIVE USQUE AD EVERSIONEM CORINTHI. 247-146 A.C. NOMINA AUCTORUM. NEANTHES CYZICENUS. LYSIMACHUS. NYMPHIS HERACLEOTA. PHILINUS AGRIGENTINUS. EUPHANTUS OLYNTHIUS. SPHAERUS BOSPORANUS. ARATUS SICYONIUS. [PHYLARCHUS.] DINIAS ARGIVUS. [ERATOSTHENES CYRENAEUS.] PHILOSTEPHANUS CYRENAEUS. HERMIPPUS CALLIMACHIUS. [ISTER CALLIMACHIUS.] CALLIXENUS RHODIUS. PTOLEMAEUS MEGALOPOLITANUS. HEGESIANAX ALEXANDRINUS. MNESIPTOLEMUS. EUPHORIO CHALCIDENSIS. DIOCLES PEPARETHIUS. Q. FABIUS PICTOR. L. CINCIUS ALIMENTUS. P. CORNELIUS SCIPIO. C. ACILIUS GLABRIO. HANNIBAL CARTHAGINIENSIS. SOSILUS LACEDAEMONIUS. CHAEREAS. SILENUS CALACTINUS. XENOPHON. EUMACHUS NEAPOLITANUS. MENODOTUS PERINTHIUS. ALEXANDRIDES DELPHUS. POLEMO ILIENSIS. SATYRUS. HERACLIDES LEMBUS. POSIDONIUS OLBIOPOLITA. A. POSTUMIUS ALBINUS. ZENO RHODIUS. ANTISTHENES RHODIUS. SCYLAX CARYANDENSIS.
14NYMPHIS HERACLEOTA |
14NYMPHIDIS HERACLEOTAE FRAGMENTAΠΕΡΙ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣΠΕΡΙ ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ
E LIBRO SECUNDO
NYMPHIDIS HERACLEOTAE FRAGMENTA
11.
p. 14
Schol. Aristoph. Av. 874:Οἱ Φρύγες τὸν Σαβάζιον τιμῶσι. Τίς δέ ἐστιν οὗτος ὁ θεὸς ὁ Ἡρακλεώτης Περὶ Ἡρακλείας ἐν τῷ β’ φησὶν οὕτως· «Φαίνεται γὰρ ἐξ ὧν εὑρίσκομεν συλλογιζόμενοι πολλαχόθεν, ὅτι Διόνυσος καὶ Σαβάζιος εἷς ἐστὶ θεὸς, τυχεῖν δὲ τῆς προσηγορίας ταύτης παρὰ τὸν γινόμενον περὶ αὐτὸν θειασμόν. Τὸ γὰρ εὐάζειν οἱ βάρβαροι σαβάζειν φασίν. Ὅθεν καὶ τῶν Ἑλλήνων τινὲς ἀκολουθοῦντες τὸν εὐασμὸν σαβασμὸν λέγουσιν.» Phryges Sabazium colunt. Qui sit ille deus Nymphis Heracleota libro De Heraclea secundo declarat his verbis: «Apparet ex multis, quae invenimus colligentes, indiciis Sabazium deum eundem ese cum Dionyso, ac nomen ei inditum esse de vocibus quibus invocare deus solet: nam εὐάζειν (evan clamare) barbari dicunt σαβάζειν. Quod etiam Graecorum nonnulli imitantes pro εὐασμόν· dicunt σαβασμόν. Nymphidis nomen excidit. — β’ em. Dindorf. Libri ιβ’. NYMPHIDIS HERACLEOTAE FRAGMENTA
11.
p. 14
Harpocratio v. Σαβοί:Τὸν δὲ αὐτὸν εἶναι Σαβάζιον καὶ Διόνυσόν φασιν ἄλλοι τε καὶ Ἀμφίθεος [1. Νύμφις] β’ Περὶ Ἡρακλείας. Pro Ἀμφίθεος alii codd. ἀμφιέλεος ἀμφιελέος, ἀμφιελέως. — περὶ Ἡρακλέους codd. tres. |
