LIBER TERTIUS
ARISTOTELES EJUSQUE DISCIPULI. ARISTOTELES STAGIRITA. [CALLISTHENES OLYNTHIUS.] [THEOPHRASTUS ERESIUS.] HERACLIDES PONTICUS. DICAEARCHUS MESSENIUS. ARISTOXENUS TARENTINUS. PHANIAS ERESIUS. CLEARCHUS SOLENSIS. CLYTUS MILESIUS. LEO BYZANTIUS. [SCRIPTORES RERUM ALEXANDRI AETATE SUPPARES QUORUM FRAGMENTA ARRIANI ANABASI SUBJUNXIMUS.] [CALLISTHENES. ANAXIMENES. MARSYAS. ONESICRITUS. NEARCHUS. ANDROSTHENES. CLITARCHUS. PTOLEMAEUS. ARISTOBULUS. CHARES. EUMENES. DIODOTUS. EPHIPPUS. MEDIUS. CYRSILUS. BAETON. DIOGNETUS. AMYNTAS. ARCHELAUS.]
284ARISTOXENUS TARENTINUS |
284ARISTOXENI TARENTINI FRAGMENTAΠΡΑΞΙΔΑΜΑΝΤΙΑARISTOXENI TARENTINI FRAGMENTA
51.
p. 284
Harpocratio v. Μουσαῖος:Περὶ δὲ Μουσαίου Ἀριστόξενος ἐν τοῖς Πραξιδαμαντίοις φησὶν, ὅτι οἱ μὲν ἐκ Θρᾴκης εἰρήκασι τὸν ἄνδρα εἶναι, οἱ δὲ αὐτόχθονα ἐξ Ἐλευσῖνος. Εἰρήκασι δὲ περὶ αὐτοῦ ἄλλοι τε καὶ Γλαῦκος. De Musaeo ait Aristoxenus in Praxidamantiis esse quosdam qui dicerent eum Thracem, quosdam vero eum indigenam Eleusinium essa.«De argumento hujus operis dissentiunt Reinesius et Jonsius, Ille (Var. Lect. I, p. 39) existimat Praxidamantem fuisse Pythagorae sectatorem, ubi ait: «Praxidamantia Aristoxeni interpretor historiam vitae rerumque Praxidamantis, particulam magnioperis Περὶ βίων.» Jonsius (Scr. H. Ph. p. 76) testatur in vett. Scriptis Praxidamantis Pythagorei nullam exstare mentionem : ideoque conjicite loco Suidae v. Χιάζειν Praxidamantem musicum fuisse librumque de poetis, arte poetica s. de musicis scripsisse. «MAHNIUS. Cur librum a Pr. Scriptum fingamus, nihil video. ARISTOXENI TARENTINI FRAGMENTA
51.
p. 284
Suidas v. Χιάζειν:Πραξιδάμας Δημόκριτον τὸν χῖον καὶ Θεοξενίδην τὸν Σίφνιον πρώτους ἐπὶ χρώματος τάξαι τὴν ἰδίαν ποίησιν, ὡς Σωκράτης ἐν τοῖς πρὸς Εἰδόθεον παρ ̓ Ἀριστοφάνει τεταγμένον ὑποφαίνει· «εἰ δέ τις αὐτῶν βωμολοχεύσαι, Αὐτὸς δείξας ἔν θ ̓ ἁρμονίαισι Χιάζων ἢ Σιφνιάζων.» Vide Interpret. ad Aristoph. Nub. 970. Pollux IV, 65–66. Porson. Miscell. p. 22. Toup. Ad Suid. Tom. II, p. 278; tom. IV, p. 482. Forkel. Gesch. d. Musik I, p. 300 sqq. Bode Gesch. d. dor. Lyrik. p. 306. |
